Ik ben Gerald Gans en dit is mijn website. Ik ben al weer bijna 25 jaar getrouwd met mijn beste vriendin, Wilma Alleman. Ik ben de trotse vader van 3 dochters. En over het algemeen ben ik een buitengewoon blij en gelukkig mens. Blij met mijn leven en blij met mij.
Dat is niet altijd zo geweest. Mijn start in het leven was uitdagend. Geboren in een kleine protestantse sekte in een gezin met een altijd zieke moeder die regelmatig met loeiende sirenes werd afgevoerd naar het ziekenhuis, waarna ik en mijn zusjes weer werden ondergebracht bij familie of soms totaal onbekenden. Soms voor een paar weken, soms voor maanden. Het was een chaotische en onveilige jeugd. Zo ben ik voor mijn 11e levensjaar zeker drie keer voor kortere of langere periode seksueel misbruikt. Op mijn 15e overleed mijn moeder na een slopend ziekbed. Na het overlijden van mijn moeder werd mijn jongere zus dodelijk ziek. Het was dus niet verbazingwekkend dat ik met een niet herkende depressie uit mijn jeugd kwam. Als jonge adolescent had ik maar één gedachte: berg mij maar ergens op, dan hoef ik niet meer te vechten om te overleven.
Maar dat deden ze niet. Dus sloot ik mezelf maar op in een donkere holletje, met mijn dagelijkse fles martini, de enige reden om tegen zessen de deur uit te gaan. Verder meed ik elk contact met andere levende wezens, water, schone kleren en tandenborstels. Nu zouden we zeggen een zonderlinge man met een autisme spectrum stoornis….maar die diagnose werd pas jaren later (niet ten onrechte 😊) getrokken.
Op de e.o.a. manier lukte het me toch om me hieraan te ontworstelen. Ik raakte zelfs getrouwd, volbracht een theologie studie, werd predikant van een andere kerk dan de sekte van mijn jeugd….en mijn leven leek aardig op orde. Tsja, leek, want van binnen was ik nog steeds die contact schuwe man die werkelijk niet wist hoe hij het leven moest lijden. Tot….mijn eerste dochter werd geboren. Wat een wonder. Een levend wezen. Wat hield ik van dat kind….en wat ging het vaderschap me goed af. Het paste me als een maatpak.
Tot er een serie gebeurtenissen plaats vond die ik hier niet uit de doeken zal doen uit respect voor de andere betrokkenen. Maar de uitkomst was dat ik mijn vrouw, mijn baan, mijn huis en bijna alles wat ik bezat kwijt raakte. Ik werd vals beschuldigd van van alles en nog wat en zelfs het contact met mijn dochter – mijn reden van bestaan – raakte ik kwijt. Ik werd met de dood bedreigd en moest onderduiken.
En dat werd een belangrijk keerpunt in mijn leven. Als je alles kwijt bent….kun je niets meer verliezen. Ik weet nog dat ik met angst in mijn lijf op weg ging naar mijn onderduikadres, bang dat ik gezien zou worden….en toe gebeurde er iets bijzonders. Ik voelde de zon op mijn huid en een paar seconden genoot ik intens van de warmte van de lentezon zonder te denken aan mijn angst en alles wat er in mijn leven speelde. Even was er alleen genieten van het leven.
Toen wist ik: wat er ook gebeurd het is altijd mogelijk van het leven te genieten.
Het leven ging door. Het werd weer rustig. Ik kreeg weer contact met mijn dochter. Er kwam een nieuwe vrouw, een andere carriere, nu als maatschappelijk werker, er kwamen twee nieuwe dochters. Het ging me goed.
Ik bleef me verder ontwikkelen. Ik leerde veel bij over het leven. Er kwam een nieuwe vorm van spiritualiteit op mijn pad. Ik leerde werken met energie. Deed veel opleidingen waarin ik werkte aan mezelf, een therapeutenopleiding, systemische werk, NLP, Reconnective Healing en tal van andere langere en kortere trajecten. Ik ontdekte mijn eigen vorm van werken met hart energie. Ik begon te werken als Hartfluisteraar. Maar bleef de teruggetrokken, autistische man die te weinig aandacht en tijd voor zichzelf nam….en dat kon natuurlijk niet goed gaan. Zo kwam ik 5 jaar geleden in een burn out terecht. De koek was helemaal op.
Anderhalf jaar heb ik er nog tegen gevochten. Hoe kon ik met alles wat ik wist en me eigen had gemaakt nou een burn out krijgen. Dat bleef zo tot ik met Access Consciousness en de Bars in aanraking kwam.
Na twee Bars sessies voelde ik de energie weer terug komen en was de burn out voorbij. Dat smaakte naar meer. Ik ben me in de technieken van Access Consciousness gaan verdiepen. Al snel kon ik eindelijk de diepgewortelde overtuiging dat ik niet goed genoeg was achter me laten. Het leven werd steeds lichter en lichter. Ik kon mezelf eindelijk accepteren zoals ik werkelijk ben. Zo zeer zelfs dat ik nu na 2,5 jaar werken met de tools van Access kan zeggen: ik hou van mij, van elke cel van mij met alles wat in me is.
Eén van de mooiste verkoopleuzen van de Bars is: op zijn slechtst voelt het alsof je een heerlijke massage hebt gehad….op zijn best veranderd je hele leven. Ik hoor als zo velen bij de laatste categorie. Zijn er dan geen problemen meer, geen baaldagen, geen uitdagingen….natuurlijk wel. Gelukkig maar, het leven blijft het leven. Maar met alle tools die ik me inmiddels heb eigengemaakt kan ik ze met vreugde en gemak te lijf.
En wat het feestje helemaal compleet maakt is dat ik al die tools, van alles wat ik met vallen en opstaan (en vallen en opstaan en vallen en opstaan en…. je snapt het) geleerd heb, met jou kan delen. Dat ik samen met jou kan onderzoeken hoe jouw leven makkelijker en met meer vreugde en kracht geleefd kan worden.
Mijn leven is in ieder geval in elk denkbaar opzicht veranderd. Van een brommerige, ongelukkige, teruggetrokken, snel overprikkelde man met asperger ben ik, zoals één van mijn dochters in haar sinterklaasgedicht voor mij verwoorde, veranderd in het zonnetje in huis die wel high leek….high van het leven.
En zo is het ook. Ik houd van het leven, ik houd van mij. I love my life en zoals je inmiddels begrijpt, zo is het niet altijd geweest 😊.